"..Σήμερα που σαπίζει ο κόσμος, κι η ατιμία κι ο συμβιβασμός εξευτελίζουν και τις πιο γενναίες ψυχές (...) Να'σαι Ανένδοτος."

 

 

Χαίρομαι γιατί χωρίς να μπορώ ακόμα καθαρά να το στοχαστώ, ψυχανεμίζομαι πως θα ζω και εγώ, θα στοχάζομαι και θα βλέπω και ακόμα αφού πεθάνω, φτάνει να υπάρχουν ακόμα καρδιές να με θυμούνται.

Να'σαι σκληρός, υπομονετικός, να καταφρονάς τον κίνδυνο, να μη φοβάσαι το θάνατο, να ζητάς πέρα από τη γης ετούτη το υπέρτατο αγαθό- να ποια φωνή ανέβαινε ακατάλυτα από τις λαικές τούτες φυλάδες και δασκάλεβε την παιδική καρδιά μου. Και συνάμα μια δίψα σφοδρή για φυγές κρυφές, για ταξίδια μακρινά, για περιπλανήσεις γιομάτες έρωτα μυστικό, ηδονή και μαρτύριο.

Και το πιο μεταφυσικό πρόβλημα παίρνει μέσα μου σώμα φυσικό, θερμό, που μυρίζει θάλασσα και χώμα, κι ανθρώπινο ιδρώτα. Ο Λόγος για να με αγγίξει πρέπει να γίνει τέτοια σάρκα.

Έκανα το χρέος μου. Παραπάνω δεν μπορούσα. Σφογγίζω σαν τον αργάτη μια στιγμή τον ''φαρδήν ιδρώτα'', όπως λέει ο Ντάντες, και δεν απλώνω χέρι, γιατί ξέρω πως δεν υπάρχει κανένας να μου πλερώσει το μεροκάματο.

Να ξέρουν οι άνθρωποι, όταν πεθάνω, πόσο κι εγώ αγάπησα και πόνεσα τη ζωή και πως είδα και πως άγγιξα τη θάλασσα, το χώμα, τη γυναίκα. Να μάθουν πως δεν ήμουνα ζώο ή πέτρα παρά άνθρωπος με ζεστή σάρκα κι αχόρταγη ψυχή.

Σήμερα σε ποιο σημείο βρισκόμαστε του ανθρώπινου τούτου κυματισμού ; Ποια είναι η σύγχρονη, η πιο προχωρεμένη ταραχή της ψυχής μας ; Ποιος εχόρτασε, αδίκησε, ωρίμασε, έκαμε το χρέος του, πρέπει να φύγει ; Και ποιος πεινά, αδικιέται, ορμάει ν'ανέβει, ζητάει Λευτεριά;

 Έκαμαν το χρέος τους. Κλέψαν, αδικήσανε, σκοτώσανε, χόρτασαν και περιγέλασαν τους πεινασμένους, δυνάμωσαν και σκλαβώσαν τους αδύνατους, φωτίστηκε το μυαλό τους και καταφρόνεσε τις σκοτεινές καρδιές που χτυπούσανε στα κατώγια τους. Έκαμαν πάλι το χρέος τους. Δημιούργησαν τις μεγάλες θεογόνες δυνάμεις : την Πείνα, την Αδικία, την Οργή, την Εκδίκηση.

Γιατί η εποχή μας δεν είναι στιγμή ισορρόπησης, οπόταν η υποταγή, η γαλήνη, η σιωπή, η ομορφιά είναι μεγάλες αρετές. Ζούμε τη φοβερή έφοδο, χυμούμε για να κυριέψουμε μια νέα, πλουσιότερη ισοροπία. Γι'αυτό σήμερα η ανοχή είναι αθλιότητα και αναντρία.

Ανατροπή για να ξανακαινουργιώσει ο κόσμος, να ποιο είναι το χρέος κάθε σκεπτόμενου σήμερα μέσα σε τόσο ανήθικο και ανέλπιδο χάος. Ν'ανοιχτεί άβυσσο, φοβερότερη ακόμα, ανάμεσα καλού και κακού, να πληθύνει η αδικία, να κατέβει η Πείνα και να θερίσει τα σωθικά μας- αλλιώς δε σωζόμαστε.

Να μην αρνιέσαι τη νιότη σου ως στα βαθιά γεράματα, να μάχεσαι, σε όλη σου τη ζωή, να μετουσιώσεις σε κατάκαρπο δέντρο την εφηβική άνθιση, αυτός, θαρρώ, είναι ο δρόμος του αληθινού ανθρώπου.

Μια περήφανη ψυχή, μόλις φτάει το σκοπό της, τον μετατοπίζει ακόμα πιο πέρα - παρά για να μη σταματήσουμε ποτέ στον ανήφορο. Έτσι μονάχα η ζωή αποχτά ευγένεια και ενότητα.

Όταν η καρδιά πιστεύει κι αγαπάει, χίμαιρα δεν υπάρχει. Υπάρχει μονάχα αντρεία, εμπιστοσύνη και γόνιμη πράξη.

Είμαι ευτυχισμένος γιατί μπορώ να δουλεύω, γιατί δεν έχω καμιά φιλοδοξία, κανένα μίσος, γιατί έχω την καρδιά μου καθαρή

Εκατομμύρια άνθρωποι εξευτελίζουνται και γονατίζουν γιατί δεν έχουν ένα κομμάτι ψωμί να στηλώσουν την ψυχή τους και τα κόκκαλά τους. Ανάθεμα, είπα, στην ομορφιά γιατί είναι άκαρδη και δεν νοιάζεται για τον πόνο του ανθρώπου.

Ας ταχτοποιήσουμε τις σκέψεις μας, ας ρυθμίσουμε την αγανάχτησή μας, ας οργανώσουμε τις επιθυμίες μας. Ας επιστρατευτούμε όσοι πιστοί! Ποιοι θα νικήσουν ; Οι πιο σοφοί; Oι πιο πολλοί; Οι πιο ξυπνοί; Οι πιο σήμερα δυνατοί ; Θα νικήσουν όσοι πιστεύουν.

Αχ! πότε να συνεργαστούμε, όλοι μαζί, σε μιαν επίθεση! 

Ποιος φωνάζει ; Εμείς φωνάζουμε, τα δέντρα, τα ζώα, τα πλήθη! Κ'ύστερα σιωπή. Ξεχνάμε απο τεμπελιά, από συνήθεια, από φόβο. Μα ξάφνου πάλι η κραυγή σκίζει τα σωθικά μας. 

Πρέπει καλά να βάλουμε στο νου μας πως δεν παραδίνουμε στα παιδιά μας ειρήνη μα πόλεμο. Εμείς σπέρνουμε τον άνεμο, αυτά θα θερίσουν την τρικυμία.

Να'μαστε απροσάρμοστοι, να η μεγάλη αρετή μας. Να μη βολευόμαστε, να'μαστε ανυπόμονοι, σκληροί, γιομάτη ανησυχία και πίστη, να θέλουμε το αδύνατο - σαν τους ερωτευμένους. Να ξέρουμε πως ό,τι λένε σήμερα δικαιοσύνη είναι οργανωμένη αδικία, κι ό,τι λένε ηθική είναι η βολική, ταπεινή συνεννόηση των άνανδρων. Και να μην το ανεχόμαστε. 

Τι ανάγκη έχουμε εμείς από τα παλιά παραμύθια; Είναι ο άνθρωπος που πεινάει και φωνάζει. Είναι ο άνθρωπος που είναι σκλάβος και μάχεται για Λευτεριά.

Σήμερα που σαπίζει ο κόσμος,κι η ατιμία κι ο συμβιβασμός εξευτελίζουν και τις πιο γενναίες ψυχές, μια μονάχα τακτική είναι πρακτική και συμφέρει. Να'σαι ανένδοτος.

____________________

•• Νίκος Καζαντζάκης ••

 

 

 

C'est la vie..

Όλοι μας έχουμε τους «Δικούς μας» ανθρώπους οι οποίοι ήρθαν για να μείνουν πολύ ή λίγο χρόνο στη ζωή μας. Έρχονται για κάποιο λόγο, είτε για να μας βοηθήσουν, είτε για να μας υποστηρίξουν, είτε απλώς για να αναστατώσουν τη ζωή μας, αλλά τελικά η παρουσία τους αποτελεί βασικό παράγοντα στη ζωή μας και ασκεί πολύ μεγάλη επιρροή στον τρόπο που σκεπτόμαστε και που πορευόμαστε..

Και με τι αφορμή τα γράφω όλα αυτά????

Έχω χάσει αρκετούς «Δικούς μου» ανθρώπους από λάθη, και μ’έχουν χάσει πολλοί για τον ίδιο ακριβώς λόγο..

Είναι αναπόφευκτα τα λάθη…Το βλέπεις μετά από καιρό.. Στα μάτια των ανθρώπων..

Η παρουσία τους σου φέρνει αμηχανία..

Δεν είσαι εσύ ο άνθρωπος που ήξεραν ή ήθελαν να ξέρουν..

Άλλαξες.. Έκανες λάθη.. Υποσχέθηκες και δεν έκανες.. Είπες μεγάλα λόγια..ίσως και άσχημα λόγια..

Δεν είσαι εσύ!!!

Δεν έχει σημασία τι έγινε..

Σημασία έχει πως όταν δεν εκτιμάμε μια σχέση, είτε οικογενειακή, είτε φιλική, είτε ερωτική, αυτόματα υπογράφουμε την ημερομηνία λήξης της.

Γιατί τα λάθη στοιχειώνουν..
Οι αναμνήσεις πονάνε...
Και οι αδυναμίες πληρώνονται…

Γιατί οι άνθρωποι, είναι «Άνθρωποι».. Πάντα θα σε πνίγουν..με τα λάθη τους..με τα λόγια τους..με τις πράξεις τους..

Θα βάζουν τα χέρια τους στη μύτη και στο στόμα σου, φράζοντας κάθε είσοδο αέρα.. Εκτός αν καταφέρνεις να τους "αλλάζεις" πριν πάθεις ασφυξία... ή αν συνηθίσεις να φοράς μάσκα οξυγόνου..

Παρόλα αυτά, κάθε φορά νιώθω πιο «Δυνατή» και πιο προετοιμασμένη για την επόμενη φορά..

ΥΓ.Θα πω όμως κι ένα μεγάλο Ευχαριστώ σ'εκείνους τους ανθρώπους που βρέθηκαν στη ζωή μου και με την ανιδιοτέλειά τους τη γέμισαν με όνειρα και καλές στιγμές..

Ελέυθερη Φυλακισμένη..

Ούτως ή άλλως, έχεις καταλάβει πως γράφω όταν το μέσα μου αρχίζει να πάλλεται..

Ο καιρός πέρασε…
Και το μέσα μου έχει αρχίσει και πάλι να πάλλεται…

Γιατί είναι τόσα πολλά αυτά που με θλίβουν απόψε..

Είναι που θέλω τόσα να κάνω και δεν μπορώ..
Είναι που θέλω τόσα να απολαύσω και δεν μπορώ..
Είναι που θέλω τόσα να ζήσω και δεν μπορώ..
Είναι που θέλω τόσα ν’ ανακαλύψω και δεν μπορώ..
Είναι που θέλω να θέλω..Είναι που θέλω να θέλεις..
Είναι που έχω ανάγκη, αλλά πρέπει να μην έχω και τόσο…

Είναι που ο χρόνος περνάει..
Είναι που αυτά που θέλω, τα θέλω σήμερα κι όχι αργότερα..
Αργότερα δεν θα μπορώ..και ίσως να μην τα θέλω..
Είναι που είμαι μικρή μα πάντα νιώθω πιο μεγάλη..
Είναι που νιώθω πως κάτι χάνω..ίσως γιατί ξέρω πώς είναι κάτι να χάνεις…

Φταίει όμως και ο χρόνος που τρέχει…
Τρέχει και δεν τον προλαβαίνω..
Είναι που η μέρα είναι τόσο μικρή, η βδομάδα στενή και ο μήνας αν και στα μισά του, νιώθω ότι τελειώνει κι αυτός…

Προσπαθώ να καταλάβω το εύρος των ανθρώπινων ορίων μου..
Να καταλάβω ΕΓΩ για να μπορέσουν να καταλάβουν και οι ΑΛΛΟΙ..

Προσπαθώ να μιλήσω για ‘μένα μα δεν τα καταφέρνω..
Ίσως τελικά, εγώ, να είμαι το μόνο θέμα για το οποίο δεν τα κατάφερα ποτέ στ’αλήθεια..
Ίσως γι αυτό να έμαθα να γράφω…

(Πηγή απο την Αγαπημένη Ράνια Αηδώνη)

"Γιατί Ζωή δεν είναι μόνο ό,τι κινείται κι αναπνέει έξω μας,

αλλά πολύ περισσότερο εκείνο που στέκει και σιωπά μέσα μας..

Δεν είναι οι στιγμές που ζούμε αλλά και οι αναμνήσεις που αναμασιούνται..

Είναι τα λόγια που δεν τολμήσαμε να ξεστομίσουμε..

Φευγαλέα βλέμματα και στιγμιαίες συναντήσεις με ανθρώπους που δε θα ξαναδούμε..

Είναι η νοσταλγία για όσα θέλαμε και δεν μπορέσαμε..

Η λήθη για όσα μπορέσαμε και δεν θέλαμε..." 

__________Τάσος Λειβαδίτης___________

Φανερές Ματιές..

 Μετά από αρκετό καιρό απουσίας..

Και μετά από μεγάλη μου ανάγκη να δηλώσω και πάλι Παρούσα…

θέλησα σήμερα να γράψω για να εξευμενίσω το Βλέμμα..  

Το Βλέμμα, που τόσο πολύ θαυμάζω κι αγαπώ..και που από παιδί με «βασανίζει»…

Είναι δύσκολο να τυραννάς τις λέξεις των αισθημάτων κάτω από τη ματιά του άλλου..

Κι αυτό γεννά απορίες…

Απορίες………..

Πολλές Απορίες……..

Ποιες είναι πιο πολλές άραγε;;; Οι δικές μου ή των άλλων..;;

Οι άλλοι…
Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι;;;

Τι κάνω εγώ μ’αυτούς;;

Ή μάλλον τι κάνουν αυτοί με ‘μένα;;

Και είναι με‘μένα επειδή έτυχε?

Κι αν έτυχε;;

Μπορεί να πετύχε;; Κι αν όχι;;;

Μάτια…

Αυτά φταίνε για όλα………

Οι άνθρωποι έχουν από την τυχαία (?) φύση τους χαρίσματα…

Σκληρά χαρίσματα…

Βλέμμα..

Σκληρό χάρισμα… και ποτέ τυχαίο..

Τυχαίο…….

Τι είναι τυχαίο;;;;;

Ποιος είναι Τυχαίος;;

Η απάντηση μου στη τύχη είναι πως τίποτα και κανένας δεν είναι τυχαίος..

Αν δεν το αφήσουμε εμείς στην τυχαία τύχη του…

Άρα…

Τι κάνω εγώ μ’αυτούς ή αυτοί με ‘μένα;;;

Τώρα πια έγινε..

Οι υπάρξεις μας συναντήθηκαν και τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν.. περιπαίζοντας το ένα το άλλο με μια μικρή δόση "έντονης" κριτικής …

Κάποιες διασταυρώσεις πέτυχαν…κάποιες απέτυχαν..

Μα πως;;

Παιχνίδια του μυαλού…

Άλλο μπέρδεμα…

Για να παίξεις πρέπει να έχεις Μάτια..Δύναμη & Ισορροπία…

Κάποιοι έχουν τη Δύναμη..

όχι απαραίτητα αυτή που πρέπει….

Μπορεί να έχουν και ισορροπία…

Ή τουλάχιστον έτσι να νομίζουν..

Δεν έχουν όμως Μάτια…

Και χωρίς Μάτια όλα σου φαίνονται τυχαία…

Γιατί δεν είσαι δυνατός να κρίνεις ούτε να δεις..

Η δύναμη θέλει ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ…

Η Ματιά σε καθορίζει από τη ημέρα που γεννιέσαι…

Το Έξυπνο Βλέμμα, το Σαφές Βλέμμα και το Ακριβέστατο Ύφος

Σταματούν..

Καθηλώνουν..

Όταν η ματιά σου περνά απαρατήρητη δεν έχεις δύναμη…

Δεν έχεις τίποτα.........

Δεν έχεις καν τη δύναμη να ισορροπήσεις τα παιχνίδια του μυαλού…

Όταν ο τυχαίος, της τυχαίας ή μη συνάντησης διασταυρώσει το βλέμμα του με το δικό σου..

Πριν βγάλει οποιδήποτε συμπέρασμα με τα παιχνίδια του μυαλού του..

Βεβαιώσου ότι τα Μάτια που σε κοιτάζουν ΒΛΕΠΟΥΝ…

Αλλιώς ας τον στην τύχη του…

Δεν υπάρχει πιο σκληρό χάρισμα από αυτό του Παντοδύναμου Βλέμματος που  σ’αφήνει στην τύχη σου..

Το παντοδύναμο Βλέμμα διαπερνά τα πάντα..

Αναδεικνύει τα πάντα..

Αποκαλύπτει τα πάντα..

Μόνο έτσι, μπορείς να ξέρεις ποιος είσαι..

Τι κάνεις..

Που είσαι..

Με ποιους είσαι…

Γιατί είσαι….

Κι αν πέτυχε ή δεν πέτυχε……

ΥΓ.Χαίρομαι πολύ που ξέρω ποια είμαι και ποιοι είστε..

Και χαίρομαι ακόμα περισσότερο όταν σας βλέπω…………… 

Εναλλακτικοί Εαυτοί…

Η διάθεση μου είναι πολύ παράξενη σήμερα… 

Θέλω να γράψω, αλλά δεν ξέρω από πού να αρχίσω και σε τι να καταλήξω! Γιατί, ενώ είμαι σε μια διαρκή αναζήτηση του εαυτού μου, συνειδητοποιώ ότι παρά τις ατελείωτες ώρες που έχω περάσει και περνάω μαζί του, κάθε μέρα δημιουργείται ένα καινούριο κενό μεταξύ μας… 

Νιώθω εγκλωβισμένη μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό! Θέλω να φύγω από εδώ αλλά επειδή δεν μπορώ, έχω μεταφέρει την ψυχή μου αλλού και παρόν είναι μόνο το σώμα μου! Παράξενη αίσθηση…να είσαι κάπου αλλά να μην είσαι! Είναι εδώ η μορφή μου , μα όχι και η ψυχή μου!

Κάτι τέτοιες στιγμές νιώθω πως θέλω να πάρω πίσω το κλειδί του εαυτού μου, αναζητώντας όμως παράλληλα και ένα αντικλείδι για να τρυπώσω ξανά στο μεγαλείο του, στα κρυφά και όχι από την κύρια είσοδο…

Ξαφνικά συνειδητοποιώ πως έφτασε η μεγάλη στιγμή να έρθω αντιμέτωπη με το δικό μου «Άλλο Εαυτό».

Αισθάνομαι σα να είμαι απόκομμα από ταινία σε παλιό κινηματογράφο.. Χιλιάδες συναισθήματα με πλημμυρίζουν. Συναισθήματα που με κάνουν να αισθάνομαι τόσα άβολα και περίεργα αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο τόσο οικεία..

Η θεία αναζήτηση της ύπαρξης!!!

Όλοι πρωταγωνιστές αυτής της ζωής υποφέρουμε από κάποιο χάσμα μεταξύ του «ενός εαυτού μας» και του «άλλου».

Κάποιοι υποστηρίζουν πως αυτό συμβαίνει ίσως γιατί δεν είμαστε ικανοποιημένοι με το πραγματικό «εγώ» μας, αισθανόμαστε δηλαδή εγκλωβισμένοι μέσα σ’αυτό.

Ποιος όμως ορίζει τον πραγματικό μας εαυτό?

Γιατί να πρέπει να είναι μόνο ένας?

Τελικά όλοι είμαστε θύματα των αντιφάσεων μας.

Όπως λέει και ο κοινωνικός φιλόσοφος και ψυχαναλυτής Έριχ Φρόμ:

«Αν δεν φτιάχνεις προσωπικότητα τότε δεν είσαι προσωπικότητα. Όταν είσαι κάτι και μπορείς να το αλλάζεις, κι έπειτα να το επαναφέρεις, τότε στα αλήθεια είσαι κάτι. Άμα όμως δεν έχεις επιλογές δεν έχεις τίποτα. Το μυστικό της προσωπικότητας είναι η μυστική μας προσωπικότητα.»

Η άποψη μου είναι ότι είμαστε όλοι «Θεοί» και «Θεές», με την έννοια ότι αποτελούμε κομμάτια όχι μόνο αυτής της πολύπλευρης και γεμάτη αντιθέσεις ζωής, αλλά κομμάτια του σύμπαντος. Τα πάντα είναι μέσα μας. Η καλοσύνη, η κακία, η αγάπη, το μίσος, ο φόβος, ο έρωτας, η ζήλεια... Είμαστε όλοι μας το ίδιο πράγμα, εκφρασμένο διαφορετικά…

Για παράδειγμα: Ο ένας εαυτός που λειτουργεί σαν υποβολέας, λέει στον εαυτό που μιλά να μην αποκαλύψει κάτι και, πριν προλάβει να αποσώσει την υπόδειξη, ο ομιλών εαυτός το ξεφουρνίζει, έτσι που κυριολεκτικά ακούμε το στόμα μας να λέει αυτό που δεν θέλαμε να πούμε…

Αυτή δεν είναι παρά μια ακόμη εκδήλωση των πολλαπλών εαυτών μας και των αλληλοσυγκρουόμενων, συχνά, βουλήσεων του.

Έτσι κάθε φορά που αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα σε δυο καταστάσεις για να καταλήξουμε μετά απο κόπο σε μια, τότε αυτόματα η άλλη επιλογή γίνεται απο έναν άλλο εαυτό μας που ζει σε άλλο συμπάν, καθώς συμφωνά με την μεταφυσική, ο κόσμος ξαναγεννιέται με κάθε συμβάν!

Έτσι υπάρχουν πολλοί άλλοι εαυτοί μας που έκαναν τις σπουδές που δεν έχουμε κάνει, δημιούργησαν τις σχέσεις που απορρίψαμε, διέλυσαν τους γάμους που διατηρήσαμε και το αντίθετο...

Τελικά, μέσα σ’αυτήν την άπειρη συνθετότητα των πολλαπλών εαυτών μας, όπως την αποκαλύπτουν είτε η φυσική, είτε η μεταφυσική, είτε η ψυχολογία, παραμένει πραγματικό θαύμα πως μπορούμε να διατηρούμε μια αίσθηση ενός ενιαίου εαυτού.

Κάποιοι ψυχολόγοι λένε πως αυτό οφείλεται στη μνήμη μας.
Αυτή δημιουργεί την ψευδαίσθηση ενός μόνιμου και σταθερού ΕΓΩ (έστω και αντιφατικού). 

Αν όμως θέλουμε να γίνουμε κυρίαρχοι του εαυτού μας, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, να αποδεχτούμε και να συμφιλιώσουμε τις διαφορές υποπροσωπικότητές μας, ώστε να τις συμπεριλάβουμε όλες σε μια αφυπνισμένη, κυρίαρχη προσωπικότητα.
 

Μόνο τότε θα μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας!

Σου είναι λοιπόν τόσο εύκολο να μένεις απλός θεατής στο θίασο της ζωής σου? Της ζωής μας? Παίξε λοιπόν!!! Τι δειλιάζεις? Η αυλαία άνοιξε και σε περιμένει........

http://www.youtube.com/watch?v=TnqPCn7Ucb0 

Γιατί ο κόσμος προτιμά το e-flirt?

Καιρό τώρα έχει αρχίσει να με απασχολεί έντονα η εξέλιξη του φλερτ..
Φλερτ για 'μενα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητάς μου..
Δεν υπάρχει πιο όμορφο και συναρπαστικό συναίσθημα απο την αδρεναλίνη που αρχίζει να ανεβαίνει στο αίμα όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ο απέναντι σου σε φλερτάρει...
Τι γίνεται όμως όταν ο απέναντι σου, μετατρέπεται σε απέναντι οθόνη?????

Δε λέω, η Τεχνολογία έχει βοηθήσει κατά πολύ στο φλερτ, γιατί ενώ αρκετές φορές διστάζουμε να ζητήσουμε τα τηλέφωνο απο κάποιον που γνωρίζουμε ή που μόλις γνωρίσαμε, δε μασάμε να τον κάνουμε Αdd στο Facebook ή να ζητήσουμε το λογαριασμό του Twitter.

  Σε κανένα Σαβουάρ Βίβρ άλλωστε δεν γράφει ότι είναι άκομψο να ζητήσει κανείς το nickname σου..

Δε λέω πως το "Poke" έχει αντικαταστήσει το "γεια σου", ούτε ότι το ίντερνετ έχει αλλάξει το φλερτ στον πραγματικό κόσμο. Τουλάχιστον όχι πολύ......Τελικά άλλωστε όλα εξαρτώνται απο το πόσο γοητευτικός-η μπορείς να γίνεις απο κοντά (όχι μόνο στη φωτογραφία που που διάλεξες απο τις τελευταίες 100 που έχεις βγάλει) και απο αυτά που λες χωρίς να σκέφτεσαι κανένα δεκάλεπτο πριν κάνεις update το status σου..

  Όπως και να 'χει όμως, τα site κοινωνικής δικτύωσης Φατσοβιβλίο (Facebook) και τα 3 πουλάκια κάθονταν (Twitter), ανοίγουν μια πόρτα που πριν απλώς δεν υπήρχε..Είναι μια ευκαιρία να πας το καμάκι σε άλλο επίπεδο..Μαθαίνεις σχεδόν τα πάντα για τον άλλον χωρίς να του γίνεσαι στενός κορσές ή να κινδυνέψεις να κάνεις αδιάκριτες ερωτήσεις..Μαθαίνεις σχεδόν τα πάντα λοιπόν (ή και τα απολύτως απαραίτητα) χωρίς να κάνεις την παραμικρή ερώτηση..

  Θαυμάζεις χωρίς να αγγίζεις στην αρχή..Και άσε που είναι και πιο εύκολο να ανταλλάζεις ιντερνετικούς λογαριασμούς απ'ότι τηλέφωνο ή e-mail, που είναι πιο προσωπικά πράγματα.. Απαπαα..Κι αν δε σου κάνει ο άλλος αίτηση, ή η αίτηση ακυρωθεί ή μπορεί να μη γίνει δεκτή ή να γίνει και μετά να ακυρωθεί???  Όχι τώρα ότι αυτό είναι χυλόπιτα, αλλά είναι πιο χλιαρή....Πιο ανώδυνη τέλος πάντων..

  Πηγαίνεις λοιπόν σε ένα clubaki κάνεις μια μπαρότσαρκα ρε αδερφέ εκεί που κυκλοφορεί ο κόσμος..χορεύεις..πίνεις γνωρίζεις το τύπο ή την τύπισσα..μιλάτε και αντί να κάνεις κίνηση να αποθηκεύσεις τον αριθμό του κινητού, ρωτάς αν έχει Fb. Ή μπορεί να μην ρωτήσεις καν - πολλές φορές αρκεί το όνομα για να κάνεις search και να τον/την βρεις..Βέβαια εδώ ισχύουν και τα ίδια με το πρώτο τηλεφώνημα: για να μη φανεί ότι πέφτεις και με τα μούτρα, δεν κάνεις επί τόπου το friend request..περιμένεις να περάσει η βραδιά και μεθαύριο έχει ο Θεός..

  Ένα ακόμα μεγάλο ατού του Facebook που αυτή τη φορά λειτουργεί υπέρ του "θύματος" και όχι υπέρ του "θύτη-Greek καμάκι"είναι οι φωτογραφίες..Στο προφίλ σου ανεβάζεις μόνο τις φωτογραφίες που δείχνουν την καλή σου γωνία, με τα ρούχα που σου ταιριάζουν και πάει λέγοντας..Λογικό..όλοι θέλουμε οι θαυμαστές μας να μας βλέπουν στα καλύτερά μας..Και προ πάντων, θέλουμε να μας βλέπουν.Σκέτο! Συμπέρασμα: ο καθένας wannabe εραστής θα έχει απο 'σένα μόνο ωραίες αναμνήσεις, ακόμα κι αν δεν "του φέξει" μετά την πρώτη συζήτηση στο Chat...

  Ένας ακόμη λόγος που όλα αυτά τα μέσα κάνουν την "γκομενική ζωή" πιο εύκολη είναι γιατί δεν χρειάζεται καν να σε ψάξει ο άλλος..Αν θέλεις να σε βρει ο άλλος, ανεβάζεις status ή τουιτάρεις που πας και τι θα κάνεις. Όλως τυχαίως ο ενδιαφερόμενος είναι κάπου εκεί κοντά με'σένα και σου στέλνει μήνυμα να συναντηθείτε για καφέ. Real time πράγματα..

  Κάπως έτσι ερχόμαστε και στην κατασκοπία "Spying": Με ένα κλικ τσεκάρεις τα πάντα.. Απο φωτογραφίες που έχει ανεβάσει, τα recent activity, ακόμα και απο τις αγελάδες του farmville μπορείς να καταλάβεις τι καπνό φουμάρει ο άλλος και αν είναι καπαρωμένος..Μόνο τα παπούτσια δεν ζητάς απο τον άλλο να βγάλει για να περάσει απο "μεταλλοανιχνευτή". Γιατί όλα κι όλα, το φλερτ μπορεί να έγινε και digital, αλλά η κατινιά παραμένει κατινιά...........